.png)
“Eendracht maakt macht, tweedracht breekt kracht”, aldus Jérômee Akihary (1965) van Moluks-Nederlandse afkomst. Hij is voormalig fotomodel en werkt al jaren als therapeut, Ad interim-manager in de zorg en schrijft als ghostwriter boeken zoals de autobiografieën ‘De Onbegrepen Krijger’ van Macklin Haurissa en ‘Thommy Soumokil, zoon van een Moluks Icoon’. Sinds kort is Akihary door de rechtbank als professioneel mentor aangesteld en wil hij graag zijn ‘bangsa’ oftewel volk helpen door de zorg die ze ontvangen te monitoren en ervoor te zorgen dat de kwaliteit optimaal is en blijft.
Akihary is opgevoed in de Molukse wijk in het Gelderse Lunteren. Hij heeft de Molukse wijk altijd als saamhorig en warm ervaren. Deze aspecten heeft hij later kunnen gebruiken tijdens zijn werkzaamheden als ad interim-manager, waarbij hij velen heeft geholpen aan een baan in de zorg. Als ghostwriter c.q. schrijver wil hij graag Molukse verhalen optekenen aangezien het Molukse volk als geheel nog veel te vertellen heeft. Het ‘Lain Sayang Lain’ (wij geven om elkaar) heeft hij hoog in het vaandel. Daarom heeft hij ook de keuze gemaakt om ambassadeur te willen zijn voor omroep Bersama. “Zonder elkaar zijn we alleen maar een individu, maar gezamenlijk zijn we krachtig(er). We hebben allemaal een verhaal en moet dit aan de volgende Molukse generaties worden doorverteld, zo ook aan de Nederlandse samenleving”, aldus Akihary.
Akihary vindt dat het Molukse volk inmiddels 71.000 rolmodels telt die veel van elkaar kunnen leren. Als socioloog, en als ode aan zijn petekind, heeft Akihary, samen met een Molukse journaliste, het digitale Molukse platform Tjenkeh & Pala opgericht. Ook heeft Akihary zich op sportief gebied gemanifesteerd. In het kader van de 4Daagse van Nijmegen heeft hij de Molukse wandelsportvereniging Ma Ako E & Kahaka opgericht. De betekenis van deze vereniging is onvoorwaardelijke overgave en de naam is een ode aan de eerste generatie. Akihary heeft onder meer contacten met Patricia Steur en Theo Maijenburg met wie hij nauw samenwerkt aan diverse projecten.
Han Go is de creatieve directeur van het familiebedrijf Go-Tan, beroemd om de chilisaus en het borrelnootje.
Zijn familie komt uit Bandung op het eiland Java. De Go's zijn van Chinese afkomst met Indonesische inmenging. Han is hier in Nederland geboren. Na het overlijden van zijn vader, besloot hij eerst zijn studie af te maken. Daarna werd hij samen met zijn broer Bing actief bij Go-Tan.
We kennen Han vooral als het het gezicht van deze Food-loving Family. “Ik krijg regelmatig de vraag wat mijn afkomst is en wat ik het liefst eet. Ik denk dat mensen op die simpele vraag ook liefst een eenvoudig antwoord horen. Als ik dan heel eerlijk zeg dat ik houd van schelvislever en een broodje 'halfom' dan kijken ze mij verbaasd aan. Maar inmiddels kun je mij ook wakker maken voor Dim Sum, Cha Siu, Peking eend en de oneindige rij groentegerechten die men in China serveert.
Han vindt het belangrijk dat Omroep Bersama er komt, zodat meer mensen leren over deze veelzijdigheid van zowel de Chinees-Indische keuken als de mensen daarachter.
Wieteke van Dort is actrice, cabaretière, zangeres, schrijfster en kunstenares. Door haar Nederlands-Indische personage Tante Lien in het succesvolle programma De Late Late Lien Show verwierf ze grote bekendheid. Wieteke is geboren in Soerabaja, waar ze haar vader verloor in de Bersiap tijd. Op 14 jarige leeftijd ging ze met haar familie op vakantie naar Den Haag. Hier moesten ze vervolgens noodgedwongen blijven, omdat Soekarno al het buitenlandse bezit nationaliseerde en haar familie alles kwijtraakte.
In Nederland volgde ze na de middelbare school eerst een opleiding tot kleuterleidster. Daarna zat ze twee jaar op de Toneelschool in Amsterdam. Ze werd niet bevorderd naar de 3e klas, maar kon terecht bij de Nieuwe Komedie/Toneelgroep Arena. Ze speelde in talloze theatervoorstellingen en deed veel voor televisie en radio. Met het programma voor kleuters Radio Lawaaipapegaai won ze meerdere internationale prijzen.
In 1999 werd Wieteke benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau en voor haar veteranenoptredens kreeg zij het Ereteken van Verdienste. Sinds de Late Late Lien Show is er naar haar weten bijna niets voor Indische Nederlanders op televisie geweest. Daarom is ze heel blij met Omroep Bersama, omdat het “belangrijk is dat we ook positieve dingen benadrukken.”
Eddy Pendjol is geboren op 11 oktober 1953 in Tugu APO kamp Hollandia Nederlands Nieuw Guinea.
Hij is een afstammeling van Toegoenezen die in 1950 vanuit het dorp Tugu (Toegoe) naar de toenmalige Nederlands Nieuw Guinea waren verscheept omdat de Toegoenezen gezien werden als collaborateurs met het Nederlands gezag en hun leven niet zeker waren onder het bewind van Soekarno. Toen in 1962 ook dit deel van het Nederlands koninkrijk aan Soekarno werd gegeven door de toenmalige Nederlandse regering, moesten zij opnieuw huis en haard verlaten naar Suriname, wat in de eerste instantie de bedoeling was. Gezien de onderhandelingen nog niet afgerond waren en Eddy en zijn familie al weg moesten, werd een tussenstop gemaakt in Nederland. Daar verbleven zij eerst in de Willem de Zwijger kazerne in Wezep niet ver van Zwolle. Na een maand werden zij naar kamp Pieterberg in Westerbork Drenthe gebracht in afwachting op het vervolg van de reis naar Suriname. Uiteindelijk trok de Nederlandse regering in 1967 de stekker uit dit project en moesten zij voor de 4e keer verkassen, in de hoop dat dat de laatste keer zou zijn.
Inmiddels woont Eddy al meer dan 40 jaar in Hoogeveen, is hij getrouwd en heeft hij 2 dochters en 2 kleinkinderen. Hij is nu met pensioen en was 25 jaar werkzaam bij DAP Philips in Hoogeveen en de laatste 13 jaar als docent bij het Roelof van Echten College afdeling Praktijk onderwijs.
Johnny Manuhutu is een Nederlands-Molukse muzikant en oprichter van de Latin rockband Massada. Zijn ouders waren KNIL-militairen. Hij is geboren in 1948 in Ciribon in een tangsi (kazerne) tijdens de z.g. politionele acties en kwam naar Nederland toen hij anderhalf was. Hij is opgegroeid in een barakkenkamp van o.a. toenmalige NSB’ers. Als kind was het een mooie tijd omdat de hele familie bij elkaar was. Op latere leeftijd besefte hij pas de reële situatie en de traumatische thuissituaties binnen de gezinnen aldaar.
De basis voor zijn band Massada werd in 1963 gelegd met de band ‘The Eagles’; pas in 1973 heette de band officieel Massada. Ook zijn broers Eppy en Jopie maakten deel uit van de band. Johnny begon als gitarist maar stapte later over op percussie-instrumenten. De band nam in 1990 een sabbatical' periode. Echter in 1995 sloot Manuhutu zich aan bij de Massada Revival Band. Later met enkele wijzigingen werd de huidige Massada geformeerd. Met deze band treedt Manuhutu nog steeds op, zowel in Nederland als in de Molukken. Muziek heeft altijd een belangrijke rol gespeeld in zijn leven: ""Ik blijf optreden zolang het publiek ons wil hebben."" Hij is zelf erg betrokken bij de Molukse gemeenschap. Voor Massada schreef hij het nummer Sajang é, waarin hij opriep om de Molukken en de hoop op terugkeer van de ouders niet te vergeten. Het werd met een #1 notering het meest succesvolle nummer van de band. Johnny heeft ook een dochter Chelina die zelf model en DJ is.
Voor haar en voor de Molukse gemeenschap vindt hij het belangrijk dat Omroep Bersama er is; zo kan het erfgoed doorgegeven worden en bewaard blijven.
Anis de Jong is theatermaker, regisseur en acteur. Zijn filmcarrière begon met het verschijnen van de film Field of Honor (1986), waarna hij in onder andere MCW(1989), Pleidooi (1992), Coverstory( 1993), Onderweg naar Morgen (1994), Jezus is een Palestijn (1999), Russen (2002), Levenslied (2009), A'dam & E.V.A (2009), de Punt (2009), Oom Henk (2011), Black Out (2011), Moordvrouw (2011), Soof (2013), App de Film (2013), Smeris (2015), Ja, ik wil (2015), Icarus (2016), Toon (2017), Hiernamaals (2018), Commando's (2019) en Met Mes (2020) speelde. In december van dit jaar is hij te zien in de crimeserie Doodstil (een spinn-off van Penoza). In 1983 richtte hij samen met Nel Lekatompessy het muziek- en theatergezelschap DeltaDua op, dat “de Molukse cultuur in al haar kleuren vangt.” Met zijn producties en workshops hoopt hij andere theatermakers en acteurs met elkaar te verbinden om op die manier een inclusieve, moderne en creatieve stem te laten horen binnen de Molukse gemeenschap, maar ook daarbuiten. In 2007 ontvingen hij en zijn vrouw en Nel Lekatompessy de Cosmic Award door de toenmalige minister van OCW Ronald Plasterk, als persoonlijke waardering voor DeltaDua. Anis: “Als artistiek leider, maker en regisseur van Deltadua geloof ik er heilig in om de diversiteit aan Molukse/ Indische verhalen te delen maar tegelijkertijd ook kritisch in de spiegel te blijven kijken. Ik kijk met gepaste trots terug naar 37 jaar DeltaDua. Met een bewogen verleden zijn we nog steeds in beweging. Met vallen en opstaan hebben we in al die jaren producties kunnen maken, vaak met beperkte financiële middelen. Helaas is de geschiedenis van DeltaDua ook een verhaal van zoekend en vaak ook ontoereikend overheidsbeleid t.a.v. Indische en Molukse groepen in de kunst en cultuursector. Het valt daarom te betwijfelen of de artistieke betekenis van ons gedeelde culturele erfgoed al inmiddels omarmd is door beleidsmedewerkers in de media en de cultuursector. Bersama is daarom van urgent belang om onze Molukse- en Indische identiteit ‘kleur’ te geven.
Kok-Hwa Lie is een Chinees-Indonesische acteur. Als een geboren en getogen Amsterdammer volgde hij een studie bewegingswetenschappen aan de Vrije Universiteit te Amsterdam. In het theater speelde hij in o.a. Mamma Mia, Rent, Ciske de Rat, Aida, Miss Saigon, Hij Gelooft In Mij, Jesus Christ Superstar en The Wiz voordat hij naar Engeland vertrok. In Engeland was hij te zien in onder meer The King and I op het Londense West End en in Here Lies Love bij The Royal National Theatre. Hij verscheen op TV en het witte doek in producties als De Dirigent, Absentia, Penoza en Undercover.
In zijn vrije tijd kookt hij graag en deelt hij zijn gerechten op social media (@kokhwalie en @kokkiescooking). Hij kookte ook voor Bersama in de videoserie Tasting Your Roots.
Zijn moeder is geboren in Nieuw-Guinea (voormalig Nederlands Indië/Nederlands Nieuw Guinea) en zijn vader komt uit China; hij is zelf een mix van deze twee, gemengd met Nederlands. Hij vindt het belangrijk dat Omroep Bersama er komt, zodat alle stukjes gezamenlijke geschiedenis die dreigen verloren te gaan weer herpakt kunnen worden.
.png)
Raki Ap werd in 1984 geboren in een vluchtelingenkamp op Papoea Nieuw Guinea. Als éénjarige kwam Raki met zijn moeder aan in Nederland, hij groeide hier op, werd beroepsmilitair bij de Koninklijke Luchtmacht en werkt nu als rijksambtenaar bij het ministerie van Binnenlandse Zaken. Daarnaast is hij een bekend gezicht in de klimaat- en antiracismebeweging
Frenk Reemer (1952) is net als zijn zus Sandra Reemer(1950) geboren in Bandung. De familie woonde in het toenmalige Nederlands-Indië tot zij in 1958 besloot naar Nederland te gaan.
Hij herinnert zich de veerkracht en inventiviteit van de generatie van zijn ouders, die erg naar voren kwam in Nederland. Zo bouwde zijn vader een eigen gitaar, omdat er geen geld was om er een te kopen. Deze gitaar heeft Frenk nog steeds. Na in een paar maanden de akkoorden van zijn vader geleerd te hebben, begonnen Frenk en zijn zus Sandra in 1960 als het duo Sandra en Frankie. Zij zouden samen blijven spelen tot 1968.
Daarna werd hij ICT'er, orkestdirigent en tenslotte docent, maar hij is nooit gestopt met muziek maken: hij heeft muziek altijd als kunstvorm om jezelf te uiten gezien. “Waar de Indo's in de jaren 60 het voortouw namen in de R&R muziek, zouden de Indo’s van de 3e en 4e generatie, die ik post-Indo's noem, zich moeten verenigen om een wereld, die alleen gedreven wordt door financiële prestatie, om te vormen tot een wereld waar óók plaats is voor een prestatie in delen, in een fijne werkplek, in minder tijdsdruk, in gezondheid. Daar zal ik mij bij Omroep Bersama voor inzetten.
Hans van der Meer en Marcel Neervoort zijn de eigenaren van Istimewa Events, het evenementenbedrijf dat zich specialiseert in Pasar Malams (Pasar Malam Istimewa). De Pasars noemen ze ‘Pasar Malam Istimewa’ (‘bijzonder’ of ‘speciaal’ in het Indonesisch). Hans en Marcel namen Istimewa Events in 2015 over.
Sindsdien organiseren ze Pasars Malam op grote evenementen locaties door heel Nederland zoals bijvoorbeeld in Rotterdam Ahoy, Brabanthallen Den Bosch en de Rai Amsterdam. Ook de grote gratis toegankelijke Pasar Malam in Dordrecht komt van hun hand. Net als een aantal bijzondere locaties zoals Burgers’ Zoo en de Kasteeltuinen in Geldrop. Het concept van de Pasar Malam (avondmarkt) is in de jaren vijftig door mensen uit Nederlands-Indië meegebracht naar Nederland.
Pasar Malam Istimewa is ‘de ontmoetingsplaats voor alles wat met Indonesië en de Indonesische of Indische cultuur te maken heeft’. Ook steeds meer jonge mensen komen af op de Pasars, de derde generatie is steeds meer op zoek naar hun roots.
Vooral zodat zij het Nederlands-Indisch erfgoed kunnen doorgeven, vinden Hans en Marcel het belangrijk dat Omroep Bersama er komt.
Paul Verhoeven is een van de bekendste Nederlandse regisseurs. De familie van zijn vader woonde in Nederlands-Indië. Hij studeerde eerst wiskunde en natuurkunde, maar besloot halverwege zijn studie ook aan de filmacademie te studeren. Na zijn studie regisseerde hij o.a. de Nederlandse films Turks Fruit, Soldaat van Oranje en Zwartboek en de Amerikaanse films RoboCop, Total Recall en Basic Instinct. Turks Fruit werd genomineerd voor een Oscar en zijn laatste film Elle ontving een Golden Globe voor beste buitenlandse film.
Paul heeft altijd al plannen en dromen gehad om Couperus’ boeken De berg van licht en De stille kracht te verfilmen. Over De stille kracht vertelde hij dat het verhaal nog steeds relevant is, omdat het gaat over “opstand tegen het koloniaal bewind, het ontstaan van de fundamentalistische islam, het gedrag van mensen onderling, overspel en paranormale krachten. Het is een verhaal over dingen die wij niet begrijpen maar die toch gebeuren.” Door Omroep Bersama zal het volgens hem makkelijker worden om verhalen over Nederlands-Indië, zoals Stille Kracht, te maken.
Teddy Talapessy (1961) is geboren te Hollandia (voormalig Nederlands Nieuw Guinea, nu Jayapura). Hij is de oudste van een gezin met 6 kinderen en de enige die niet in Nederland geboren is. Zijn vader is van Molukse afkomst (Kamarian - Ceram) en zijn moeder is van Papoease afkomst (Bintuni). Toen Nederland onder druk van de internationale gemeenschap de facto overdroeg aan Indonesië in 1962 besloten zijn ouders Nieuw Guinea te verlaten. Teddy is werkzaam als chauffeur in de logistiek en woont samen met zijn vrouw en twee kinderen in Apeldoorn. Als hobby is hij DJ op verschillende soorten feesten, waaronder Molukse en Papoease feesten. Daarnaast is Teddy de voorzitter van de SOP (Stichting Olahraga Papoea), waarmee hij het evenement Olahraga Papoea organiseert. Een 2-jaarlijkse sportdag voor Papoea’s en vrienden. Hij denkt dat Omroep Bersama gemeenschappen kan verbinden.
Theo Doorman is geboren in Den Helder in 1935. Een paar jaar later verhuisden zijn ouders met hem naar Soerabaja in Nederlands-Indië. Zijn vader was schout-bij-nacht Karel Doorman die sneuvelde in de Slag in de Javazeee in 1942. Vlak na die Slag vluchtten Theo, als zesjarige jongen, en zijn moeder naar Australië. Tijdens hun vlucht werd de vliegboot waarin zij reisden in de baai bij Broome aangevallen door Japanse jachtvliegtuigen, een aanval die zij beiden overleefden. De rest van de oorlog brachten zij door in de Verenigde Staten.
Na de oorlog keerden zij terug naar Nederland. Theo diende tot 1970 bij de Koninklijke Marine. Daarna had hij diverse functies in het bedrijfsleven. Hij zegt over Bersama: “De oprichting van Omroep Bersama geeft een belangrijke steun aan de verdere ontwikkeling van de culturele samenwerking met het Indonesische volk op basis van de goede elementen uit een lang en diep gedeeld verleden.”
